Zuidereiland

In Marahau ,nationaal park Abel Tasman, zijn we wezen zeilen. Het was natuurlijk weer een mooi gebied maar het hele idee van zeilen was er niet aangezien er geen zuchtje wind was. Op zich geen probleem maar het was te koud om te gaan zwemmen of om een beetje te gaan ravotten in het water. Twee nachten in het park verbleven om vervolgens naar onze volgende stop te gaan, Greymouth. Dus is/was toch echt wel de meest nutteloze stop ooit. Greymouth is een grijze, saaie stad waar niks te doen is het enige voordeel was dat het hostel gratis internet had en een gratis pooltafel.
Daarentegen was Franz Josef waar we twee nachten verbleven super gaaf. Hier is de bekende Franz Josef Gletsjer die we beklommen haden. Het was een flinke hike, beneden aan de berg/gletsjer hebben we schoenen, jas en crampons( klimijzers) gehuurd. Daarna gingen we met een groep de gletsjer op. Het was totaal niet koud als je op de laag ijs loopt van tientallen meters omringt met metershoge blauwe ijsbergen... Nadat we de hike gedaan hadden hebben ze de naam Franz Josef glacier een klein beetje veranderd in Frank Jozef, vernoemd naar de bekende Koedijker die door NZ reist.
Makarora was eigenlijk niet veel te doen (eigenlijk helemaal niks). Maar het schijnt dat dit DE Karaoke plaats was in NZ, en dat hebben we geweten ook. Iedereen was verplicht te gaan karaoken en Ryan (harige Engelsman) en ik mochten de nummers uitzoeken voor iedereen aangezien wij de enige waren die in de rivier hadden gezwommen. Rivier gevult met stroomend ijs(koud)water dat rechtstreeks van de bergtop kwam. Uiteindelijk moesten wij natuurlijk ook zingen en Britney Spears was er wederom niks bij. Jacco heeft een uitermate goede impressie van Peter Andre gegeven en hem weer doen herleven door zijn slicky moves en weergaloze stem.

Volgende dag via Wanaka naar wat moet zijn the-place-to-be in NZ, Queenstown. En inderdaad het was fantastich. Queenstown is een mooie bergplaatsje/skistadje en de bekenste partytown in Nieuw Zeeland. Hier zijn we vijf dagen geweest en natuurlijk een paar biertjes gedaan in de vele kroegen hier. Overdag zijn we wezen frisbee golven. Dat is leuk tijdverdrijf in het park aldaar en schijnt een heuze officiele sport te zijn. Deze stad staat bekend als the adrenalin city, je kan hier haast alle extreme sporten doen die je maar kan bedenken. Jacco en ik hebben beide s'werelds hoogste en langste swing gedaan en ik ben nog wezen bungyjumpen, wat ik nooit meer ga doen, veelste eng. Normaal in deze tijd van het jaar moet het bedekt zijn met een laag sneeuw maar jammergenoeg was er geen vlokje te bekennen. Queenstown onder een laag sneeuw schijnt 'hot' te zijn...

Queenstown hebben we overleefd en de Milford Sound was de volgende bestemming. Sounds is de Nieuw Zeelandse benaming voor fjord. Hier hebben we een cruise gedaan door een paar fjorden en onderweg weer dolfijnen gespot. We hadden een prachtige dag want zeven van de tien keer is het weer bagger helemaal in de winter.
Vlakbij de Milfort Sounds hebben we geslapen in Gunn’s Camp, wat tussen de bergen in ligt. Dit was in the middle of nowhere. Verwarming was openhaard en electriciteit was via een aggregaat die om half 10 uitging, geen internet en geen bereik met de telefoon. Back to basics dus...
Invercargill en Bluff de zuidelijkste stad. Hier ben rongeleid door ome Dirk en tante Mavora. Ze hebben me hun oude huis met landgoed laten zien in Bluff en me meegenomen naar Invercargill waar hun momenteel wonen en hebben we wat verhalen uit de oude doos gehaald. Ook zijn we nog een bakkie wezen halen bij een dochter en zoon van hen.
Volgende stad was de studentenstad ,Dunedin. Normaal was het een bruisende stad maar toen wij aankwamen was het semester net afgelopen en was iedereen terug naar hun ouderlijk huis. We zijn vijf dagen in Dunedin geweest, waar na de Speights brouwerij en feesten niet heel veel te doen is.
Omarama, wat een vreemde stad is waar de tijd heeft stil gestaan. Mensen lopen in ouderwetse kleren, kijken je raar aan als je een winkel binnenloopt. Als ze met paard en wagen rijden was het plaatje compleet geweest. Gelukkig hier maar een uurtje geweest voor boodschappen e.d. om vervolgens door te gaan naar Mt Cook. wederom weer schitterende omgeving..

Geraldine / Rangitata / Mount Somers / Ashburton / Metven, Mt Hutt / Rakaia Gorge
Volgende dag via lake Tekapo richting Rangitata. Wij stapte in Geraldine af waar we overdag verbleven om 's avonds te worden opgehaald door mister Popma.

7.30 am, Smurf je moet je nest uit! Elke dag brachten we Marcel naar zijn werk een cruisden wij met zijn 4x4 door het landschap rondom Mt. Somers. Richting zijn werk was alles redelijk vlak, lijkt bijna op de polder in Nederland daargelaten de vele bergen waarmee je omringt bent. Als je de andere kant oprijdt is het vrijwel meteen een bergachtig landschap waarna het elke meter mooier wordt. Op een gegeven moment kom je op een onverharde weg uit en vanaf dan zit je echt tussen de bergen en kom je twee fantstische kraakheldere meren tegen (lake clearwater en nog een ander meer) en een gebied waar een tijd geleden nog een kasteel stond die speciaal voor de Lord of the rings was gebouwd. (je kent het kasteel wel als je hem ziet) Die is nu helemaal afgebroken, gelukkig maar want anders werden we niet toegelaten tot dit gebied.
5 pm, Smurf, Je kat Rusty heeft een vogel uit elkaar getrokken en de hele hal ligt vol met veren en lichaamsdelen! Jaccie en Frank de boel opgeruimd en Rusty op z'n falie gegeven. Twee dagen later precies hetzelfde euvel alleen leefde deze vogel nog half (eerder een kwart) en was het nog verdomd moeilijk om hem te pakken te krijgen. Uiteindelijk was Rusty me te snel af en heeft hem na alle waarschijnlijkheid opgegeten onder het huis. Het blijft een rover natuurlijk maar hij kan toch wel ff de boel opruimen...
We hebben Christchurch nog even bezocht, van wat ervan over is. Het was vanaf een afstand en achter hekken een beste atractieve stad met mooie gebouwen en pleintjes maar nu lijkt het op een oorlogsgebied. Vele gebouwen zijn ingestort, grote scheuren in het wegdek en huizen en de gebouwen die er nog redelijk uitzagen waren als je even langer keek op het punt van instorten. Echt een triest gezicht als dit zo allemaal ziet. En nog steeds zijn er om de haverklap nog aarbevingen.
Ashburton was de grootste stad in de buurt van Mt Somers maar het was niet veel soeps, paar keer heen geweest voor boskippen en etentjes met Marcel's vrienden en collega's. Ook zijn we een aantal keer naar Metven gereden om daar de bus te pakken naar Mt Hutt. Metven is een ski dorp wat in de zomer uitgestorven is en in de winter opbloeit. Op Mt Hutt zijn we twee keer wezen snowboarden. Echt heel vet, eerste dag was voor mij erg wennen aangezien ik mijn hele leven al op skis sta en menig gouden medailles heb gewonnen op de olypische spelen, maar nu moest snowboarden. Denk dat ik minimaal 30 keer hard op mijn muil ben gegaan waarna mijn rechter bil een stuk dikker was dan mijn linker. De tweede dag ging Smurf ook mee. Terwijl Jacco en Smurf van de zwarte pistes afgingen bleef ik mijn kunsten vertonen op de blauwe en groene. De twee proffesionals (lees: Jaccie en Smurf) gingen zo snel die berg af dat ze weliswaar onbedoeld een enorme storm had gecreeerd (vraag niet hoe) wat met hoge snelheid onze kant op kwam. Na een uurtje boarden werden we allemaal vriendelijk verzocht van de berg af te gaan vanwege de sneeuwstorm.
Rakaia Gorge, Marcel bracht ons hierheen wat misschien wel het mooiste uitzicht van NZ is. Adembenemende uitzicht op mt hutt e.a. bergen met aan de voet het bekende groene landschap van NZ.
Aan al het mooie komt een eind dus na twee weken zijn weer op de bus gesprongen dit keer naar Kaikoura.
Mooie plek aan de oostkust. Kaikoura staat bekend om zijn walvissen, dolfijnen en crayfish. De eerste dag zijn we wezen vissen. De kapitein had een houten been en een haak in plaats van een hand. De vangst was een hoop vis , waarvan ik de naam ben vergeten en een aantal crayfish. Deze werden voor ons klaar gemaakt door kapitein houten been. Crayfish, soort van kreeft, is een fortuin waard. Een crayfish is $80 waard wat meteen onze boottocht betaalde.

Picton, hier pakten we de ferry terug naar het Noordereiland, terug naar Welliwood. Wellington wordt tegenwoordig door de locals Welliwood genoemd omdat hier het grootste gedeelte van de Hobbit word opgenomen.
Wellington is een hele gave stad, mooi centrum en aan de haven was het ook goed vertoefen. We hebben een cable car genomen naar de top van de berg waartegen de stad is opgebouwt, prachtig uitzicht.

Op de weg terug naar Auckland zijn we nog drie nachten in National Park (wanganui) verbleven. Hier hebben we toch nog de Tongariro crossing gedaan ditmaal was het bedekt met een dikke laag sneeuw. Eenmaal dicht bij de bekende mt Doom (beeld je in een groot oog boven een vulkaan/berg van Lord of the rings waar Frodo de ring in moest gooien) kwamen we erachter dat we de ring waren vergeten dus konden we weer terug. Waar Frodo en zijn kornuiten drie jaar over hebben gedaan, deden wij het in diepe sneeuw met icepicks en crampons acht uur over. Daarentegen hebben wij ongeveer een halve meter langere benen dan de Hobbits...
Terug in Auckland, de stad waar niemand verliefd op word. Hier hebben we het vliegtuig terug naar Brisbane genomen...

Nieuw Zeeland is heel moeilijk te omschrijven. Alles is prachtig, adembenemend mooi en je kan het eigenlijk niet uitdrukken in woorden en foto's zien er anders uit dan dat je het zelf ervaart.
Zeven goede weken gehad, het weer zat enorm mee en volgende keer ga ik in de zomer heen!