Middle of nowhere (number two)

Na het ´fantastische´ st George zijn we beland in Trangie om te gaan werken op een boerderij.

In Nederland hebben we duiven in Australie hebben ze kaketoes. Nadat er twee figuren uit koedijk in Australie zijn aangekomen zijn er minimaal drie kaketoes minder. Deze vogels zijn zo traag of levensmoe dat ze graag onze Ford Falcon willen kussen als we 120km/h rijden.
Roadkill is vrij normaal hier. Langs de weg vind je om de drie km wel een dode kangaroe niet vreemd dat bijna alle autos een behoorlijke bull-bar hebben.

We hebben echt een fantastisch baantje. We hebben allebei een jeep waarmee we op het land cruisen. We werken ongeveer 12uur per dag maar van die 12uur werken we er drie. Veel wachten totdat een road train komt die we vullen met graan. In de tijd dat we wachten drukken we zwaar onze snor, we lezen wat of we klote wat aan op het land met de jeeps. In Trangie is niks te beleven het heeft minder dan 1000 inwoners drie hotels drie kroegen en een kleine supermarkt. We hebben zelfs 150km gereden voor een mc donalds waar ze internet hebben. We zitten dus echt in the middle of nowhere maar het heeft wel wat. De mensen zijn superaardig en helpen je graag met van alles en nog wat.

De laatste tien jaar heerste er een extreme droogte waardoor veel oogsten verbrand waren... Na tien dagen begon het te regenen. In een volle week was het niet één keer droog geweest. Denk je lekker naar Australie te gaan om de regen in Nederland te ontvluchten kom je midden in een rampgebied terecht!c. In het hele gebied zijn rivieren en kanalen overstroomt. Op sommige plaatsen op de wegen staat meer dan een meter water. Meerdere dorpjes zijn eilandjes geworden en winkels en huizen zijn ondergelopen. Op sommige plekken hebben ze bootjes ingezet om van de ene naar de andere kant te gaan zodat mensen naar school, werk of naar de supermarkt kunnen. Ook wij konden een tijdje Trangie niet uit, de snelwegen waren afgesloten vanwege de enorme hoeveelheid water op de weg. Twee keer zijn we met een groep naar huizen gegaan om daar de SES (Special Emergency Service) te helpen met Sandbagging. Het is nu officieel uitgeroepen als de ergste natuurramp in de afgelopen 60 jaar.

Omdat we niet kunnen werken vanwege het weer zijn we een paar dagen naar Sydney en Dubbo gegaan. In Sydney zijn we een aantal bekenden tegengekomen die al die tijd in hetzelfde hostel zijn gebleven. Na een paar dagen werden we weer herinnert dat het een kapitaal kost om hier te blijven dus zijn we weer naar Trangie gegaan waar we bijna niks kunnen uitgegeven omdat er niks boeiends is en ons eten en accomodatie worden voor ons betaalt.
De weken daarna konden we weer aan het werk. Eén keer in het jaar is het feest in Trangie, de 29ste kwamen 5000 man vanuit alle hoeken van het land om zwaar te gaan kantelen. Ze slapen in tentjes op de racecourse of in de hotels. De dag daarna rond 07.00uur zagen we mensen midden op straat slapen en er dwaalden nog steeds mensen dronken rond. Het was een fantastisch feest maar de dag erna viel zwaar tegen, we hadden een kater van hier tot Koedijk.
Kerst hebben we bij onze baas gevierd. Was echt supergezellig, lam geraakt dus moest wel goed zijn. We wisten dat onze baas wel van een pilsie houd en dat hebben we geweten ook, man wat kan die man zuipen! Hij staat ook bekend hier als een grote afnemer van XXXX Gold. Hij is al drie keer aangereden door een trein omdat te dronken was en evengoed achter het stuur kroop. Levert allemaal mooie verhalen op :)
Elke dag zien we tientallen kangaroes op het land die we soms moeten ontwijken omdat ze soms de verkeerde kant op springen. Ook leven er aan paar zwarte wallabies op de landerijen hier, die beesten zijn echt lief. Verdere beesten die we vaak op het land tegenkomen zijn emoe´s, wandelende takken, soms slangen, elke dag een dronken baas, en een boel verschillende aparte vogels.

Oud en nieuw hebben we in Sydney gevierd. We sliepen bij de neef van onze baas die midden in Sydney woont.
Het was zeker een goed feesie in Sydney maar we vonden alle verhalen over 'oud en nieuw' zwaar overgewaardeerd. Maar misschien kwam het ook omdat we rond 02.00uur nergens meer in konden omdat we te lam waren haha.
De week erna gingen we weer terug naar Trangie om onze klus af te maken. Ons plan was om na dit baantje weer te gaan reizen maar omdat het noodweer nu in Queensland is en nog erger als hier was blijven we hier in de buurt. Er is ons een baan aangeboden vlakbij Collie waar we drie weken kunnen werken. Daarna gaan we weer terug naar de oostkust richting Byron bay.


Na dit geschreven te hebben begon het volle bak te regenen in Queensland. De ergste overstromingen in 40 jaar. Dus we weten nog niet wat we gaan doen als we klaar zijn met deze klus. Hangt er allemaal van af of de oostkust van Queensland opgedroogd is.

Het gaat allemaal prima hierzo. We slapen in een grote villa in de middle of nowhere, dat betekent geen internet en geen bereik met de telefoon. Terug naar het stenen tijdperk maar wel met tv :)

Gegroet uit het warme maar natte OZ!